یکی از مهم‌ترین بخش‌های قراردادهای نفتی، رژیم مالی است. شروط مربوط به رژیم مالی، اختصاصی بوده و بر اساس مذاکرات طرفین تنظیم می‌شود و نقش بسزایی در موفقیت قراردادها و رضایت طرفین از آن دارد. در مقاله حاضر ماهیت و ساختار نظام مالی در قراردادهای بیع متقابل و قرارداد جدید نفتی ایران معرفی گردیده سپس با مرور متون مربوط به نظام مالی و مصاحبه با خبرگان نسبت به انتخاب معیارهای ارزیابی تأمین مالی اقدام شده است. به منظور مقایسه معیارهای ارزیابی جهت اولویت‌بندی و همچنین انتخاب بهترین روش تأمین مالی در قرارداد بیع متقابل و قرارداد جدید نفتی ایران از نظر خبرگان و به‌کارگیری روش تصمیم‌گیری TOPSIS بهره برده شد. با توجه به نتایج حاصل از روش تصمیم‌گیری TOPSIS، معیارهای تأمین و جذب سرمایه‌گذاری خارجی، برداشت صیانتی از مخزن و انعطاف‌پذیری‏ منطقی در شرح کار و هزینه‌های تکلیفی پیمانکار ‏ از اولویت بالاتری در نظام مالی دو قرارداد برخوردار بوده و بر اساس معیارهای معرفی شده، قرارداد IPC به عنوان قرارداد مناسب برای صنعت نفت ایران شناسایی گردید.