1- دانشگاه علامه طباطبایی 2- دانشگاه علامه طباطبایی ، hassan.bovairi@gmail.com
چکیده: (3010 مشاهده)
سطح تولید نفت وگاز از پروژههای بالادستی کشور یکی از چالشهای اساسی در تدوین طرحهای جامع توسعه میادین به شمار می رود. در قراردادهای نفت وگاز ایران، مسیر تولید از پروژه های نفت وگاز توسط واحد مدیریت و برنامه ریزی تلفیقی شرکت ملی نفت ایران، صرفاً بر اساس عومل فنی-زمینشناسی برآورد و به طرف قرارداد ارائه می شود. هدف این پژوهش توسعه دامنه استفاده از مدلهای برنامهریزی تحقیق در عملیات به منظور تعیین سطح بهینه تولید نفت خام و گاز غنی، بر اساس فاکتورهای فنی، زمینشناسی و پارامترهای قراردادی در پروژههای نفت و گاز است. برای این منظور پس از بررسی نقاط ضعف مدلهای رایج، مدل جامعی مبتنی بر روشهای برنامه ریزی تحقیق در عملیات برای تعیین سطح بهینه تولید نفت و گاز در پروژههای نفت و گاز پیشنهاد گردید. مدل پیشنهادی در این پژوهش از شاخه مدلهای بهینهیابی غیرخطی پویاست که در آن حداکثر سازی ارزش خالص فعلی پروژههای نفت و گاز بهعنوان تابع هدف تنظیم گردیده و فاکتورهای فنی، تکنولوژیکی و عناصر قراردادی بهعنوان مدل تعبیه شدهاند. نتایج حاصل نشان میدهد استفاده از مدلهای برنامهریزی تحقیق در عملیات در تعیین سطح تولید نفت خام و گاز غنی نتایج قابل اتکایی را فراهم نموده و تدوین طرح جامع توسعه میادین نفت و گاز کشور از سوی واحد برنامهریزی تلفیقی شرکت ملی نفت ایران را تسهیل میکند. طبقهبندی JEL: C61, Q35, K32 کلید واژه ها: بهینهیابی، تحقیق در عملیات، عوامل زمینشناسی، عوامل تکنولوژیکی، قراردادهای نفتی ایران، خالص ارزش فعلی
taklif A, arbab H, bovairi monji H. Use of Operation Research Planning Models to Determine the Optimum Levels of Crude Oil and Gas Production in Iranian Oil and Gas Projects- Case Study: South Pars Project Phases 17 & 18. QEER 2020; 16 (64) :19-57 URL: http://iiesj.ir/article-1-1079-fa.html
تکلیف عاطفه، ارباب حمیدرضا، بویری منجی حسن. استفاده از مدلهای برنامهریزی تحقیق در عملیات به منظور تعیین سطوح بهینه تولید نفت خام و گاز غنی در پروژههای صنعت نفت و گاز ایران- مطالعه موردی: پروژه فازهای 17و 18 میدان گازی پارس جنوبی. فصلنامه مطالعات اقتصاد انرژي. 1399; 16 (64) :19-57