در سناریوی زیست­ محیطی سبد تولید هیبرید باد-خورشید-­ فسیلی، 100 درصد پتانسیل تولید برق تجدیدپذیر (بادی و خورشیدی با قید پایداری شبکه)، در سیستم تولید مورد بهره‌برداری قرار می­گیرد تا سیستم تولید، کمترین میزان انتشار آلاینده زیست­محیطی را به همراه داشته باشد. با توجه به ضریب نفود بالای برق تجدیدپذیر با ماهیت نوسانی، به‌کارگیری سیستم‌های ذخیره­سازی به منظور ایجاد قابلیت اطمینان و حفظ پایداری شبکه ضروری است. در این پژوهش با شبیه­سازی سیستم تولید نیروگاه‌های شرکت برق منطقه­ای خراسان، تأثیر ورود حداکثر پتانسیل تولید برق خورشیدی و بادی در کنار تعدیل ورود ذخیره­ساز هوای فشرده (CAES) به توربین­های گازی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می­دهد که سناریوی زیست­محیطی سبد هیبرید، کاهش 28/4 میلیون تنی انتشار آلاینده ­دی­اکسید کربن و افزایش 10 برابری هزینه تمام­شده نسبت به مدل پایه (شرایط اولیه سیستم تولید) را به دنبال دارد. این مسئله لزوم حمایت مالی جدی و دخالت دولت در بومی­سازی تکنولوژی برای کاهش هزینه تمام­شده را نشان می‌دهد. علاوه بر این بیشترین نرخ کاهش قیمت، کمترین نرخ رشد انتشار آلاینده زیست­محیطی و بیشترین نرخ رشد درآمد خالص در میان سناریوهای افزایش ظرفیت سیستم CAES، مربوط به دامنه افزایش ظرفیت از 50 به 100 مگاوات است. از این رو بر اساس هر سه معیار قیمتی، زیست­محیطی و درآمدی، ظرفیت 100 مگاواتی، ظرفیت بهینه سیستم CAES است که می­تواند نقطه شروع مناسبی برای راه­اندازی این سیستم باشد.