بخش صنعت علاوه بر اینکه یکی از مهمترین بخش های مصرف انرژی در هر کشور محسوب می شود، یکی از عوامل تأثیرگذار بر رشد و توسعه اقتصادی نیز به شمار می رود. بررسی رفتار مصرف انرژی و شدت انرژی در بخش های مختلف، گامی اساسی در برنامه ریزی و سیاستگذاری در حوزه انرژی محسوب می شود. یکی از روش های مورد استفاده در این زمینه، روش تجزیه است. در این پژوهش به تجزیه و تحلیل تغییرات مصرف انرژی و شدت انرژی با استفاده از فرم ضربی شاخص میانگین لگاریتمی دیویژیا در بخش صنعت کشور به تفکیک زیربخش های آن و در طی یک بازه 16 ساله (90-75) پرداخته شده و سهم هر یک از اثرات دراین بازه های زمانی تعیین گردیده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که بخش عمده ای از  افزایش مصرف انرژی به واسطه افزایش تولیدات صنعت می باشد. اثر ساختاری نیز باعث 26 درصد افزایش در مصرف انرژی گردیده ولی اثر شدت، کاهشی 30 درصدی در مصرف انرژی در پی داشته است. در تجزیه شدت انرژی کشور طی بازه زمانی 90-75 کاهشی 12 درصدی در شدت انرژی صنعت مشاهده شد که علت اصلی این امر، اثر کاهنده شدت انرژی به واسطه بهبود بهره وری و شرایط تکنولوژیکی صنعت می باشد. با وجود اینکه اثر ساختاری نقش بارزی در  جهت افزایش شدت انرژی ایفا کرده، ولی بهبود تکنولوژی موفق شده تا حد قابل توجهی این اثر فزاینده را خنثی نماید.