یکی از موضوعات در قراردادهای بین­المللی فروش نفت خام، حقوق حاکم بر قرارداد است. با بررسی شروط استاندارد فروش نفت خام شرکت­های نفتی بین­المللی نظیر شورون، توتال، رویال­داچ­شل، استت­اویل و لیتاسکو ملاحظه گردید آنها حقوق انگلیس را بر قراردادهای خود حاکم دانسته، آن را از شمول کنوانسیون بیع بین­المللی کالا خارج نموده­اند. شرکتهای نفت دولتی کشورهای در حال توسعه صادرکننده نفت خام از جمله شرکت ملی نفت ایران، عموماً قانون داخلی خود را بر قراردادهای فروش نفت خام حاکم دانسته و نظر به عدم الحاق به کنوانسیون وین، در خصوص حکومت کنوانسیون ساکت هستند. در این مقاله پس از مطالعه مشخص گردید کنوانسیون برای حکومت بر قراردادهای فروش نفت خام، محدودیتی درنظر نگرفته است و علت ترجیح حقوق انگلیس بر کنوانسیون وین توسط شرکت­های نفتی بین­المللی، کلی و مبهم بودن، عدم قابلیت بازبینی آسان و غیرقابل­پیش­بینی بودن آثار حکومت کنوانسیون بر قرارداد در مقایسه با حقوق انگلیس است. با توجه به نقاط ضعف کنوانسیون وین، الحاق کشورهای در حال توسعه صادرکننده نفت خام از جمله ایران به کنوانسیون و حکومت آن بر قراردادهای فروش نفت خام، نمی­تواند نقش مثبتی در جلب بازار ایفا نماید.