در این مطالعه از تابع مسافت شفارد جهت تحلیل کارایی فنی زیستمحیطی و تجزیه منابع تغییرات دیاکسید کربن به پنج عامل تغییر در تکنولوژی، تغییر در کارایی تکنیکی، تغییر در شاخصهای انتشار مرتبط با سرمایه، نیروی کار و انرژی در 28 استان ایران برای سالهای 1392-1382 بر اساس دادههای تابلویی و تکنیک تحلیل پوششی دادهها استفادهشده است. این متد برای هردو نوع عوامل کاهشدهنده و افزایشدهنده انتشار بهکار رفته است. یافتههای تحقیق نشان میدهد که ایران از نظر کارایی فنی زیستمحیطی طی دوره مورد بررسی ناکارا عمل کرده است زیرا میانگین عملکرد کارایی فنی زیستمحیطی در استانهای منتخب طی دوره موردنظر 796/0 است. همچنین نتایج حاصل از تجزیه بیانگر آن است که 1) مهمترین عامل مثبت در کاهش انتشار شاخص انتشار مرتبط با نیروی کار با میانگین 6256/0 در ایران است، 2) شاخص انتشار مرتب باانرژی مهمترین عامل در افزایش در انتشار با میانگین 0182/1 بوده است و 3) بهبود تکنولوژیکی نقش مثبتی در کاهش انتشار را ایجاد نموده است زیرا مقداری بزرگتر از 1 را به خود اختصاص داده است.
Shadabfar B, Maraseli A, Shadabfar E. Decomposition of Changes in CO2 Emission in Iranian Provinces. QEER 2019; 15 (61) :179-210 URL: http://iiesj.ir/article-1-1077-fa.html
شادابفر بهرخ، مراسلی عزیز، شاداب فر الهام. تجزیه منابع تغییرات انتشار دی اکسید کربن ایران (مطالعه موردی استانهای ایران). فصلنامه مطالعات اقتصاد انرژي. 1398; 15 (61) :179-210