1- دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران، 2- دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران ، mojtabaalmasi@razi.ac.ir 3- دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
چکیده: (3492 مشاهده)
بهبود کیفیت محیطزیست یکی از اهداف مهم بسیاری از اقتصادهاست و در این میان نقش بخش حمل و نقل در انتشار آلایندهها مهم و قابل ملاحظه است. در این راستا مطالعه حاضر با استفاده از رگرسیون چندک، مدل STIRPAT گسترش یافته و دادههای استانی برای دوره 1385 تا 1394 به بررسی عوامل مؤثر بر تفاوت انتشار دی اکسید کربن در بخش حمل و نقل میپردازد. شواهد نشان میدهد که بهصورت سرانه و لگاریتمی، میزان انتشار دی اکسید کربن در استانهای یزد و سمنان در بیشترین مقدار به ترتیب برابر با 51/0 و 5/0 میلیون تن بوده و برای استان گلستان در کمترین مقدار برابر با 03/0 میلیون تن است. شواهد حاصل از برآورد مدل نشان میدهد که شهرنشینی، شدت انرژی و تولید، اثر مثبت و معنادار انتشار دیاکسید کربن و جمعیت اثر منفی و معنادار بر آن دارد. همچنین براساس رگرسیون چندک هر چه به سمت چندکهای بالای انتشار دی اکسید کربن حرکت میکنیم، اثر شدت انرژی و تولید افزایش و اثر شهرنشینی کاهش مییابد. بر این اساس، بهبود زیرساختهای شهری برای بهرهگیری از صرفه مقیاس شهری، تمرکززدایی فعالیتهای اقتصادی و بهبود کیفیت سیستم حمل و نقل گامی مؤثر برای کاهش انتشار دی اکسید کربن در بخش حمل و نقل است.
mahdavi S, Almasi M, soheili Q. Investigating the Differences in CO2 Emission in the Transport Sector Across Iranian Provinces: Evidence from a Quantile Regression Model. QEER 2019; 15 (62) :131-154 URL: http://iiesj.ir/article-1-1104-fa.html
مهدوی شیوا، الماسی مجتبی، سهیلی کیومرث. بررسی تفاوت انتشار دی اکسید کربن در بخش حمل و نقل استانهای ایران: رهیافت رگرسیون چندک. فصلنامه مطالعات اقتصاد انرژي. 1398; 15 (62) :131-154