1- گروه اقتصاد واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران- ایران 2- گروه اقتصاد واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران- ایران ، abbassiebrahim@yahoo.com
چکیده: (2564 مشاهده)
تحقیق حاضر به منظور تخصیص منابع مالی به طرحهای سرمایهای و توسعهای بخش بالادستی و امور نگهداشت و پشتیبانی توان تولید صنعت نفت، با بهرهگیری از نتایج پژوهشهای پیشین و بر اساس گزارشات معتبر و تجربیات کارشناسان و خبرگان نفت و انرژی انجام شده است. در این راستا با استفاده از یک مدل برنامهریزی خطی، میزان تخصیص مطلوب و بهینه به 74 طرح سرمایهای/توسعهای نفت ذیل 5 شرکت تولیدی اصلی بالادستی نفت و گاز شامل شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب (NISOC)، شرکت نفت فلات قاره ایران (IOOC)، شرکت نفت مناطق مرکزی ایران (ICOFC)، شرکت مهندسی و توسعه نفت ایران (PEDEC) و شرکت نفت و گاز پارس (POGC)، در سال مورد نظر (1400) محاسبه و استخراج گردید. سوال اصلی تحقیق این است که با بیشینهکردن سطح کمترین تخصیص (حداکثر سطح حداقل تخصیص)، مقدار تخصیص مطلوب و بهینه منابع مالی به طرحهای تولیدی و عملیاتی (سرمایهای) نفت چگونه حاصل میشود؟ با ورود متغیرهای مستقل (74 طرح سرمایهای و 20 شاخص مربوطه) به مدل فوق و محاسبه متغیرهای وابسته مدل (حد بالا و پایین تخصیص منابع) و بیشینه (ماکزیمم) کردن سطح کمترین (مینیمم) میزان تخصیص و سهم اعتبار بهینه و مطلوب منابع سرمایهای و توسعهای هر یک از 5 شرکت تابعه تولیدی فوق از بودجه حاصل شده است. بر اساس نتایج حاصل از اجرای مدل، اکثر طرحهای شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب در سال 1400، از اولویت و سهم بالاتری برخوردار هستند البته رتبه و سهم چهار شرکت دیگر نیز بدست آمده است. طبقهبندی JEL: Q35, C44, G31, C61, D61. کلیدواژهها: منابع هیدروکربوری، تحقیق در عملیات/تئوری تصمیمگیری، بودجهریزی سرمایهای، تکنیکهای بهینهیابی، تخصیص بهینه