1- موسسه مطالعات بین المللی انرژی 2- دکتری حقوق تجارت و سرمایهگذاری بینالمللی دانشگاه تهران ، amin.arzhangi@ut.ac.ir
چکیده: (428 مشاهده)
در راستای نیازهای صنعت نفت ایران، با استناد به اختیاراتی که در قانون وظایف و اختیارات وزارت نفت مصوب 1391 ه.ش برای بهسازی قرارداد های این صنعت پیش بینی شده بود، شرکت ملی نفت ایران به تهیه شرایط عمومی و الگوی قرارداد های بالادستی نفت و گاز پرداخت که نهایتا در هیات وزیران تصویب و در آبان 1394 ه.ش ابلاغ شد. در پی انتقاداتی که از این تصویب نامه شد و در راستای رفع تناقضات و مشکلات آن، در چند نوبت اصلاح گردید که سه مورد از این اصلاحات در تاریخ های مرداد 1395، شهریور 1395 و مهر 1402 ه.ش اتفاق افتاد. این اصلاحات تغییرات اساسی در نظام حقوقی-قراردادی و مالی تصویب نامه ایجاد کرد. آخرین تغییر که در مهر ماه سال 1402 ه.ش رخ داد، مهم ترین اتفاق قراردادی پس از سال ها غفلت از رویکرد های پر طرفدار در صنعت نفت جهان بود. "تجویز قرارداد مشارکت" در اصلاح اخیر (در تمامی مراحل عملیات بالادستی نفت) می تواند نشان از تغییر رویکرد قراردادی در برابر سرمایه گذاران خارجی باشد. مقاله حاضر به بررسی مفاد، شرایط و مندرجات تصویب نامه مذکور با تاکید بر مهم ترین اصلاحات آن پرداخته و تغییر رویکرد در قرارداد های بالادستی را ارزیابی می کند.