انرژی یکی از اصلی ترین نهاده های کمیاب تولید است. از این رو توجه به کارایی انرژی برای دستیابی به سطح بالاتر رشد ضروری است. این پژوهش با هدف بررسی کارایی انرژی مصرفی استان ها با توجه به تفاوت های اقلیمی آن ها انجام می شود. در این مقاله پس از مرور مبانی نظری و شواهد تجربی تابع کاب داگلاس انتخاب و با استفاده از روش تابع مرزی تصادفی و داده های استانی سال های 1390-1385 برآورد و کارایی انرژی استان های واقع در مناطق همگن جغرافیایی مقایسه می شود همچنین تاثیر عدم کارایی بر تولید و اثر روند بر جزء عدم کارایی مورد آزمون قرارگرفته و نشان می دهد که عدم کارایی در تولید سهم ناچیزی دارد و روند آن در طول زمان افزایشی است. مقایسه کارایی انرژی در بین استان هایی با اقلیم همگن ، مبین آن است که بیشترین کارایی انرژی را در نواحی سردسیر ، استان خراسان شمالی ، در نواحی کوهستانی استان چهارمحال بختیاری ، در نواحی نیمه خشک استان هرمزگان ، در نواحی خشک استان خراسان جنوبی و در نواحی مرطوب استان گیلان دارا می باشند. متوسط کارایی فنی و کارایی انرژی در 30 استان به ترتیب 90% و 2% برآورد می گردد . این ارقام نشان می دهد که اگر چه متوسط کارایی کل در کشور بالا است اما کارایی انرژی در کل کشور بسیار پایین می باشد.