1- دانشکده علوم سیاسی، دانشگاه تهران ، snebrahimi@yahoo.com 2- دانشکده علوم سیاسی، دانشگاه تهران
چکیده: (266 مشاهده)
توسعهی پایدار نیز یکی از اصطلاحاتی است که بهطور مکرر در ادبیات حقوقی بینالمللی بهکاررفته و یکی از سیاستهای اصلی کشورهایی که دارای منابع نفت و گاز میباشند محسوب میشود که دارای ابعاد سهگانه اقتصادی، زیستمحیطی و اجتماعی بوده و نیز واجد ۱۷ آرمان و شاخص است که در سال ۲۰۱۵ توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد تدوین و پیشنهاد گردیده است همچنین پس از ایرادهای وارده به قراردادهای بیع متقابل و عدم استقبال از این مدل قراردادی سرانجام در سال ۱۳۹۲ مدل جدید قراردادهای نفت و گاز ایرانمعرفی و رونمایی شد. این نوشتار درصدد آن است که مبتنی بر یک روش توصیفی – تحلیلی و نیز تطبیقی و با استناد به قوانین و مقررات داخلی و بینالمللی، مفاد قراردادهای جدید نفتی را در بعد اقتصادی که یکی از ابعاد اصلی توسعهی پایدار محسوب میشود و نیز شاخصهای آنها را موردبررسی قرار دهد تا مشخص گردد آیا شاخصهای کلی توسعهی پایدار در مدل جدید قراردادهای نفت و گاز ایرانمورد رعایت تدوینکنندگان قرارگرفته است یا خیر. نتیجهی پایانی نوشتار این است که این مدل قراردادی با برخی از شاخصها و ابعاد کلی توسعهی پایدار مطابقت دارد و در برخی جهات دارای ایرادات و درنتیجه مستلزم اصلاحاتی نیز است. واژگان کلیدی: توسعهی پایدار، بعد اقتصادی، مدل جدید قراردادهای نفت و گاز ایران، نفت. طبقهبندی JEL:Q01، A1، D86، M00.
ابراهیمی سید نصرالله، شعبانی میرزایی نسیم. تحلیل حقوقی بعد اقتصادی قراردادهای جدید نفت و گاز ایران (آی.پی.سی) از منظر توسعه پایدار. فصلنامه مطالعات اقتصاد انرژي. 1403; 20 (81) :65-90