|
بررسی عامل زمان در توسعه میادین مشترک در قالب قراردادهای Buy Back و IPC - مطالعه موردی میدان نفتی یادآوران
|
| محمد محمودی1، علی اصغر اسمعیل نیا کتابی1، هوشنگ مومنی وصالیان1، مرجان دامن کشیده1 |
| 1- گروه اقتصاد، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران |
|
|
چکیده: (431 مشاهده) |
در این مقاله صرف‌نظر از تحریم‌های حاکم بر کشور، با بررسی اهمیت عامل زمان در شروع عملیات توسعه و برداشت از میدان مشترک نمونه، تولید بهینه بر اساس معادلات مهندسی مخزن برآورد و با استفاده از معادله دارسی و معادله تراکم‌پذیری و حل مدل ریاضی (حداکثر کردن NPV)، سه سناریوی تولید همزمان، زودتر و با تاخیر از رقیب در قالب بکارگیری دو روش قراردادی بیع‌متقابل وIPC مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته است. نتایج حاصله نشان می‌دهد در سناریوی تولید همزمان، خسارتی متوجه ایران نخواهد بود. اما آنچه منافع حاصله برای دو کشور رقیب را متمایز می‌سازد، حجم سرمایه‌گذاری و تکنولوژی برداشت می‌باشد که با نصب تاسیسات سطح‌الارضی ظرفیت بالا و حفر تعداد چاه‌های بیشتر انجام می‌شود. در سناریوی دوم، علاوه بر آنکه 10 سال زودتر از منابع میدان استخراج کرده و منافع کسب نموده‌ایم، عوارض تولید کمتر ناشی از افت فشار مخزن نیز بیشتر متوجه رقیب گردیده و در سناریوی سوم نیز بالعکس این خواهد شد. همچنین در هر سه سناریو، برآورد میزان تولید بهینه از میدان و خالص ارزش حال با بکارگیری روش IPC بیشتر از روش بیع‌متقابل می‌باشد.
طبقهبندی JEL: Q38, Q35, K12.
کلیدواژه‌ها: میادین مشترک نفت و گاز، خالص ارزش حال، قراردادهای بیع‌متقابل، قراردادهای نفتی ایران (IPC).
|
|
| واژه‌های کلیدی: کلیدواژه‌ها: میادین مشترک نفت و گاز، خالص ارزش حال، قراردادهای بیع‌متقابل، قراردادهای نفتی ایران (IPC). |
|
|
متن کامل [PDF 2058 kb]
(129 دریافت)
|
نوع مطالعه: مقاله |
موضوع مقاله:
مدل هاي نفت و گاز
دریافت: 1401/4/11 | پذیرش: 1401/3/10 | انتشار: 1401/3/10 | انتشار الکترونیک: 1401/3/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
