با توجه به مطرح شدن مفهوم توسعه پایدار ،می توان گفت که تنها فراهم آوردن زمینه های رشد اقتصادی و افزایش سطح بهداشت و آموزش که مؤلفه های سنجش توسعه یافتگی جوامع هستند ،نمی تواند راهگشایی برای رسیدن به توسعه ای از نوع توسعه پایدار باشد، بلکه نیاز به توجه جدی به اقتصاد همراه با حفاظت از محیط زیست از اهمیت خاصی برخوردار است. اما از آنجائیکه اغلب کشورها به منظور افزایش سطح توسعه (شاخص توسعه انسانی)، اقدام به بالا بردن رشد اقتصادی شان از طریق صنعتی شدن می کنند لذا این امر در نهایت آلودگی هوا از نوع انتشار گازهای گلخانه ای را به همراه خواهد داشت. که این آلودگی ها منجر به خسارات زیست محیطی می شود و از اینرو انتشار گازهای آلاینده در مسیر توسعه می تواند بر شرایط زیست محیطی و سلامت افراد جامعه اثرات منفی داشته باشد و از آنجائیکه امید به زندگی یکی از مهم ترین شاخصهای سلامتی را ارائه می کند براین اساس آلودگی های ناشی از رشد اقتصادی می تواند به شدت بر امید به زندگی، که یکی از اجزاء مهم شاخص توسعه انسانی می باشد،اثر گذارد. از اینرو در این مقاله تلاش شده است که تأثیر آلودگی زیست محیطی بر شاخص توسعه انسانی در سه گروه از کشورها با سطوح مختلف توسعه یافتگی به صورت غیرمستقیم از کانال امید به زندگی با استفاده از روش داده های تابلویی، طی دوره زمانی 2010-2000 مورد بررسی قرار گیرد.که نتایج بیانگر اثرگذاری منفی آلودگی محیط زیست بر امید به زندگی و در نتیجه شاخص توسعه انسانی است و هم چنین هر چه درجه توسعه یافتگی کشورها کمتر باشد شدت اثر گذاری منفی آلودگی بر شاخص توسعه انسانی بیشتر خواهد بود.