|
تخصیص بهینه سهمیههای انتشار CO2 بین ایران و اقتصادهای نوظهور
|
اعظم محمدباقری*1   ، محمود هوشمند2 ، محمدطاهر احمدی شادمهری2 ، مهیندخت کاظمی2 |
1- دانشگاه فردوسی مشهد ، amohamadbagheri@gmail.com
2- دانشگاه فردوسی مشهد |
|
|
چکیده: (3691 مشاهده) |
افزایش سهم انتشار گازهای گلخانهای در اقتصادهای نوظهور و ایران، ضرورت مشارکت این کشورها در کاهش انتشار این گازها را بیشتر میکند. تخصیص مناسب سهمیه انتشار CO2 میتواند پایه محکمی برای تجارت انتشار بین کشورها در آینده ایجاد نماید. روشهای بسیاری برای تخصیص سهمیه انتشار وجود دارد. این مقاله مدل غیرخطی مجموع سود صفر در تحلیل پوششی داده‌ها (ZSG-DEA) را به‌منظور تخصیص کارای سهمیه انتشار میان کشورهای عضو بریکس و ایران بهکار میگیرد. در این مدل، برخلاف مدل‌های قبلی، متغیر CO2 به‌عنوان خروجی نامطلوب است و با فرض میزان ثابت انتشار CO2 در مرز مشخص شده، شرایط بهینه پارتو ایجاد میشود. نتایج حاکی از آن است که بعد از تخصیص سهمیههای انتشار بر مبنای مدل ZSG-DEA، مقادیر انتشار CO2 در تمامی کشورها در یک مرز مشترک بهینه قرار میگیرد. با توجه به شاخصهای مورد بررسی، کشور چین با بیشترین فشار در کاهش انتشار مواجه است و روسیه مسئولیت کمتری در کاهش انتشار دارد. بنابراین، سیاستگذاریها باید بر مبنای مجموعهای از شاخصهای توسعه اقتصادی یک کشور قرار گیرد.
طبقه‌بندی JEL: Q52، Q53، Q56
کلید واژهها: انتشار دی اکسیدکربن، تخصیص سهمیه انتشار، تحلیل پوششی داده‌ها، مدل مجموع سود صفر در تحلیل پوششی داده‌ها (ZSG-DEA)
|
|
| واژه‌های کلیدی: انتشار دی‌اکسیدکربن، تخصیص سهمیه انتشار، تحلیل پوششی داده‌ها، مدل مجموع سود صفر در تحلیل پوششی داده‌ها (ZSG-DEA) |
|
|
متن کامل [PDF 840 kb]
(1382 دریافت)
|
نوع مطالعه: رساله(پايان نامه) دكتري |
موضوع مقاله:
گازهاي گلخانه اي-دي اكسيد كربن-سوخت هاي فسيلي
دریافت: 1397/3/27 | انتشار: 1397/9/24 | انتشار الکترونیک: 1397/9/24
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
